“Het enige verschil tussen mezelf en een gek is dat ik weet dat ik gek ben”, is slechts een van de vele legendarische uitspraken van Salvador Dalí.
De Spaanse artiest was de grootste surrealistische kunstenaar aller tijden. Hij creëerde niet alleen surrealisme; hij was het ook gewoon.
Dalí waande zichzelf geniaal en had overal lak aan. Zijn grootheidswaanzin was grenzeloos en stuitte
menigeen tegen de borst, maar daar trok hij zich niets van aan.

Dalí werd op 11 mei 1904 in Figueres -in het noorden van Spanje- geboren. Hij kreeg dezelfde naam als zijn broer Salvador, die een jaar eerder was gestorven en werd beschouwd als diens reïncarnatie. Zijn ouders vereerden hem en gaven toe aan al zijn grillen.
Al snel bleek dat hij een getalenteerd schilder was. Op zijn zeventiende, vlak na het overlijden van zijn moeder, verliet hij zijn geliefde streek en trok hij naar de academie van Madrid. Omwille van zijn kritiek op het te conservatieve lerarenkorps werd hij niet veel later geschorst, maar dat deerde hem niet. Er had zich een heel nieuwe wereld geopend voor hem. In Madrid profileerde hij zich als een excentrieke dandy. Hij kwam in contact met andere kunstzinnigen, waaronder filmmaker Luis Buñuel, dichter García Lorca en schilder Pablo Picasso. Die laatste prees hem trouwens de hemel in en hielp Dalí in zijn zoektocht naar erkenning.

Lees het volledige artikel in Kosta Magazine van Juli 2017. (PDF pagina 20)